Ήταν η μεγαλύτερη ομιλία που είχε κάνει ο Καρλ Μεντόζα σε ολόκληρη την ζωή του, και μάλιστα, όπως ξεπηδούσε από μέσα του προς μεγάλη του έκπληξη, του θύμιζε όσο τίποτα άλλο ένα γιγαντιαίο και κάπως τρομακτικό σκατό που είχε βγει από τον κώλο του στη χέστρα ενός μπουρδέλου στη Σαιγκόν μετά το εικοσιτετράωρο φαγοπότι που είχε ακολουθήσει την επιστροφή του από μια μεγάλη και πεινασμένη περιπολία βαθιά στα εχθρικά εδάφη.
Και τότε, όπως και τώρα, φοβόταν να σταματήσει πρίν τα βγάλει όλα από μέσα του. Και τότε, όπως και τώρα, δεν ήθελε ούτε να σκέφτεται το τελικό αποτέλεσμα πριν τραβήξει το καζανάκι. Και τότε, όπως και τώρα,δεν μπορούσε να μη ρίξει μερικές κρυφές ματιές.


Norman Spinrad

Η ΚΕΡΑΣΟΥ 28/08/2000

Εχθές με την παλιοπαρέα
με κάτι φίλους μου παλιούς
τα πίναμε σε μια ταβέρνα
για όλους τους καλούς καιρούς

Εσύ καθόσουνα στον πάγκο
κυρία μες στο μαγαζί
στο ένα χέρι το τσιγάρο
στο άλλο χέρι το κρασί

-Ρεφραίν-
Αφράτη μου και βυζαρού,
σε είδα χθες στην Κερασού

Τα μάτια σου ήταν γαλάζια
τα μάγουλά σου κόκκινα
και ο Θεός σ' είχε προικίσει
με δυό μπαλκόνια τροφαντά

Πώς θά 'θελα να σ' αγκαλιάσω
και να σου σκάσω δυό φιλιά
να λέω πως είσαι δικιά μου
και άιντε εβίβα βρε παιδιά

-Ρεφραίν-



μια απόπειρα για ρεμπέτικο άσμα...